zucchini tagliatelle

Znacie bloga Chocolate&Zucchini? Głupie pytanie, raczej retoryczne. Blog ma już siedem lat, a jego nazwa widnieje gdzieś u szczytu listy lektur obowiązkowych w kategorii kulinarnych blogów. Clotilde, dziś trzydziestolatka, tłumaczyła, skąd taka nazwa: cukinia, bo odzwierciedla jej miłość do zdrowych i świeżych produktów. Czekolada, bo słodka i kusząca. Dopiero później czytelnicy uświadomili autorkę, że z tytułowych dla jej bloga produktów da się zrobić ciasto. Cukiniowo-czekoladowe. MUSI BYĆ PYSZNE. Zawsze obiecuję sobie, że je zrobię, ale miłość do cukinii w słonej wersji odnosi kolejne małe zwycięstwo.

Od kilku dni jestem na diecie proteinowej i to ciasto-emblemat chodzi za mną - z oczywistych względów - jeszcze bardziej niż zwykle. Obmyślam, może uda mi się zrobić jego atrapę z dozwolonych składników. Tymczasem jednak zamieszczam przepis na dobrą cukinię, to jedno z ostatnich dań, jakie zjadłam byłam przed dietą, która otworzyła przede mną smutne i mało hedonistyczne królestwo chudych serów, mleka, jaj, mięsa i ryb. Nieudanych proteinowych serników i pasztetów bez dodatku bułki i warzyw. Puszek tuńczyka jako jedynego pokarmu dostępnego "na mieście". Coli light z, jak to mówi mój chłopak, "posmakiem pustki".

Nie chcę jednak za bardzo narzekać. W każdym szaleństwie jest metoda, a improwizacja poddana regułom potrafi być nieziemsko twórcza. Skoro zasada ta działa w teatrze, zatrybi też w kuchni. Muszę się tylko trochę bardziej postarać;)

A w międzyczasie..wycięte obieraczką do marchwi paski stworzyły przysmażone krótko na oliwie cukiniowe tagliatelle z makaronowymi wstążkami i bazyliowym pesto. Ekspresowe i pasuje do wina i letniego popołudnia.